Maine Coon vs Norweski kot leśny

Wiele osób myli kota Maine Coon z kotem norweskim leśnym. Dziś zamierzamy przedstawić Ci podstawowe różnice, które dzielą te koty. Liczymy na to, że dzięki temu uda Ci się spokojnie rozróżnić te dwa świetne zwierzaki, a także podjąć decyzję na temat tego, który z nich wydaje się bardziej atrakcyjny.

Koty obydwu tych ras są do siebie bardzo podobne – duże, mocno zbudowane, o dość długim pyszczku i obfitym futrze. Jednak to tylko wygląd zewnętrzny, zaś różnice tkwią w szczegółach. Zobacz poniżej, czym różnią się koty norweskie leśne od kotów Maine Coon i w czym są do siebie podobne.

Kot norweski leśny

Maine Coon

Waga

Dorosły kocur waży od 5 do 9 kg, zaś dorosła kotka waży od 4 do 6 kilogramów. Dorosły kocur waży od 6 do 10 kg, zaś dorosła kotka waży od 4 do 6 kilogramów.

Kształt głowy

Głowa w kształcie trójkąta równobocznego, o dość szeroko rozstawionych uszach zakończonych kitkami. Nos z profilu idealnie prosty (choć w starszym typie dopuszcza się lekkie załamanie, ale nie tak silne, jak u maine coona). Duża głowa o sporych uszach zakończonych pędzelkami. Kości policzkowe mocno wystające tworzące tzw. pinch, nos załamany, co widać z profilu.

Oczy

Oczy migdałowate, skośne, nadające kotu czujny, pełen gotowości do ataku wygląd. Nigdy nie powinny być całkiem okrągłe. Oczy szeroko rozstawione, lekko owalne, ale nie migdałowate. Okrągłe, gdy kot szeroko je otwiera.

Futro

Wierzchnia warstwa nieco szorstka w dotyku, o specjalnej wodoodpornej fakturze. Pod spodem miękki podszerstek. Wokół głowy bogata kryza, na tylnych nogach sierść tworząca spodenki. Miękkie, gęste, lejące się futro dobre na każdą pogodę*. Sierść krótsza na głowie, łopatkach i przednich łapach, dłuższa na tylnych nogach i podbrzuszu. Na tylnych nogach portki z sierści.

Postawa

Kot norweski ma tylną część ciała lekko uniesioną dzięki swoim długim tylnym nogom. Idący kot maine coon ma poziomy grzbiet, cały kot robi wrażenie „prostokąta”.
Głos
Koty norweskie leśne potrafią miauczeć, choć zwykle cienkim głosem, i rzadko z tej możliwości korzystają. Koty maine coon nie potrafią miauczeć, wydawane przez nie dźwięki można raczej nazwać gruchaniem.

Skoki wzwyż

Koty obydwu ras lubią skakać i wspinać się na meble oraz wysokie drapaki, chociaż norweskie jakby bardziej.

Towarzyskość

Koty norweskie chętnie towarzyszą ludziom, ale nie są natrętne. Czasem wchodzą na kolana, ale większość hodowców twierdzi, że nie są to koty „nakolankowe”. Łatwiej niż maine coony zniosą całodzienne czekanie na właściciela, choć idealny byłby w takiej sytuacji drugi kot dla towarzystwa. Koty maine coon lubią towarzystwo człowieka i upierają się przy towarzyszeniu mu we wszelkich czynnościach. Nie powinny zostawać na cały dzień w domu, zwłaszcza gdy maine coon nie ma innego kota lub psa do towarzystwa.

Pielęgnacja

Wystarczy przeczesać futro 1-2 razy w tygodniu odpowiednim grzebieniem z obrotowymi lub szeroko rozstawionymi zębami.

*nie wymyśliłem tego, tak jest napisane w standardzie rasy MCO (FIFe): All weather coat. Dense.

Na zdjęciach:
Maine coon: Big Hannibals Darwien mieszkający w hodowli Peshewa Farm, fot. Adriana Matusiak
Norweski leśny: C.Dior Chaton Roux*PL, który mieszkał w hodowli Nordhouse*PL, fot. Łukasz Kowalczyk

Więcej informacji o kotach norweskich leśnych znajdziecie na stronie: http://www.kotyrasowe.org.pl/rasy-kotow/norweski-lesny

One Response

Dodaj komentarz